Wat kunnen sommige schilderijen een proces zijn! Zo ook deze. Ik wilde een serie maken waar deze een onderdeel van zou zijn. De eerste in de serie was ‘Ontluiking’, de tweede was ‘Ontwikkeling’ (beide te bekijken in deze collectie) en de laatste in de serie zou dan ‘Onthulling’ zijn. Ik wist precies dat dit een pauw moest worden die vanuit het donker in het licht zou stappen.
De achtergrond was zo gemaakt en de kop met het lijfje stond er ook vrij snel op en toen…wist ik het niet meer. Wat wilde ik nu met die pauwenveren doen. Zou ik ze erop schilderen? Of zou ik materiaal gebruiken? Ik blokkeerde totaal. Ik heb het schilderij aan de kant gezet en ben met andere schilderijen verder gegaan. Het heeft zelfs op mijn slaapkamer gehangen, zodat als ik er langs liep of het zag misschien wel een ingenieus idee te binnen zou schieten. Maar ook dit was niet het geval. Op een gegeven moment belandde het schilderij op de zolder. Een aantal jaar later toen ik gevraagd was om te exposeren in Frankrijk met mijn kunst en ik mijn levensverhaal in een kerkdienst zou gaan vertellen, wist ik in ene dat ik het schilderij met de pauw wilde meenemen en dus dat ik het af moest maken. Ook wist ik hoe ik de veren op het schilderij wilde maken. Het moesten echte veren worden die in het schilderij verwerkt zouden worden. Vlak voordat ik naar Frankrijk ging heb ik het schilderij kunnen voltooien.
Voor mijzelf vielen de puzzelstukjes op zijn plek. Ik deed een stap naar buiten toe en had mijn eerste expositie in het buitenland en gaf voor het eerst mijn getuigenis aan een groep mensen. Tot dan toe had ik mijn getuigenis alleen verteld aan individuen. Het was de onthulling van mezelf.
